#به_هر_دری_میزنم
صابر ۱۳۲
آره به هر دری میزنم بن‌بست نیست که لامصب، تخته‌س اصن!
وسطِ پست نوشت: به ستاره‌های بیان سر زدم [منّتی نیستا خدای ناکرده، فقط محض اطلاع]
یادمه یه شب ساعت 01:03 اینو واسه #تنفس گفتم:
تو نگاه کن مرا
من
از تک تک ثانیه‌هایش
نسخه نسخه
کتاب می‌نویسم
«ژرف آژنگ»
...[این حجم از معنی در نگاه یک شخص بی‌سابقه‌ست]
داشتم همون شب رو مرور می‌کردم. دیدم عه چه جالب! بعضیا از یه جایی به بعد دیگه با فامیلیشون صداشون نمی‌زنن! دیگه اسمشون توی گوشی با فامیلی نوشته نشده! اون‌جایی که به بعدش این مدلی می‌شه، خیلی نفرت‌انگیزه :(
ای بابا :////
باش :|
ادرسو ب منم بده بهدا ’_’
حاجی ...
نظرات (۳)